Πέμπτη 10 Μαΐου 2007

Τι έχω, γιατρέ μου;

Η γλυκιά Synas με προσκάλεσε να συνεντευξιαστώ, απαντώντας κι εγώ στις ερωτήσεις που τριγυρίζουν αυτό τον καιρό από blog σε blog.
Λέω λοιπόν να τη δω σαν «κλινική συνέντευξη».
Θα απαντήσω με πλήρη ειλικρίνεια και -ποιος ξέρει; - μπορεί να κερδίσω καμιά δωρεάν διάγνωση.
Ευχαριστώ Synas :-)

Η απόλυτη ευτυχία για σας είναι;
Βουτιά διαρκείας, σε μεγάλο βάθος, νερό κρούσταλλο – διάφανο και κρύο – καταμεσήμερο καλοκαιριού.

Τι σας κάνει να σηκώνεστε το πρωί;
Δε σηκώνομαι εύκολα. Με σηκώνει τελικά κάτι ανάμεσα στην ενοχή και στην ντροπή: «άντε ακαμάτρα σήκω...»

Η τελευταία φορά που ξεσπάσατε σε γέλια;
Πριν από μια βδομάδα! Τρελό γέλιο, αλλά το αστείο από αυτά που δεν αναπαράγονται. You had to be there.

Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας είναι;
Είμαι κατά βάση καλός άνθρωπος.

Το βασικό ελάττωμά σας;
Ψυχαναγκασμοί και εμμονές.

Σε ποια λάθη δείχνετε τη μεγαλύτερη επιείκεια;
Όταν κάποιος παραδεχτεί το λάθος του δεν μπορώ παρά να τον συγχωρίσω!
Από την άλλη όταν δεν το παραδεχτεί δεν μπορώ να τον συγχωρίσω...

Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε περισσότερο;
Με το Μάρκο Αυρήλιο.

Ποιοι είναι οι ήρωές σας σήμερα;
Είναι κάπως αντι-ηρωική η εποχή μας. Ή οι ήρωές της είναι αφανείς.

Το αγαπημένο σας ταξίδι;
Στη Ρώμη, πριν από έξι χρόνια. Το φως που βλέπετε στους πίνακες της αναγέννησης, υπάρχει πραγματικά!

Οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;
Ο Oliver La Farge, ο Joseph Conard, ο Ηλίας Βενέζης.
Τεχνήτες, όχι αστεία!

Ποια αρετή προτιμάτε σε έναν άντρα;
Χμ! δυσκολεύομαι να ιεραρχήσω :-Ρ.
Θα έλεγα να μπορεί να ξεπερνά τον ανδρικό εγωισμό, ώστε να είναι αυθεντικός στις σχέσεις του.

... και σε μια γυναίκα;
Να μην έχει ανάγκη έναν άνδρα δίπλα της για να είναι καλά.

Ο αγαπημένος σας συνθέτης;
Ο Satie και ο Chopin εξίσου.

Το τραγούδι που σφυρίζετε κάνοντας ντους;
“We are the champions my friend!”

Το βιβλίο που σας σημάδεψε;
Η παλιά παιδική σειρά του «Κέδρου», τέλη ‘70 αρχές ‘80. Μ’ αυτήν ανακάλυψα την ηδονή του διαβάσματος.

Η ταινία που σας σημάδεψε;
Στο τέλος του δημοτικού είχα δεί το Jesus Christ Superstar. Στο γυμνάσιο είχαν δει τις «Περιπέτειες του Βαρώνου Μυτχάουζεν». Και τις δύο τις είδα στο ΠΤΙ-ΠΑΛΑΙ, στον κινηματογράφο της γειτονιάς μου. Τις θυμόμουν σαν κάτι μαγικό και ανατρεπτικό. Ένα είδος αφύπνισης ότι μπορεί πράγματα που ξέρεις να μην είναι όπως τα ξέρεις. Πρόσφατα τις ξαναείδα και τις δύο. Δεν μου έκαναν την ίδια εντύπωση.

Ο αγαπημένος σας ζωγράφος;
Ο Klimt και ο Kandinsky. Συνδέονται και οι δύο με το ταξείδι της «ενηλικίωσής» μου μετά το πτυχίο.

Το αγαπημένο σας χρώμα;
Κόκκινο!

Ποια θεωρείτε ως τη μεγαλύτερη επιτυχία σας;
Ότι έχω καταφέρει να ασκήσω δύσκολη κριτική χωρίς να πληγώσω τον αποδέκτη της.

Το αγαπημένο σας ποτό;
Cognac Napoleon.

Για ποιο πράγμα μετανιώνετε περισσότερο;
Για το ξόδεμα της ζωής σε ασήμαντες έγνοιες.

Τι απεχθάνεστε περισσότερο απ' όλα;
Τους ανθρώπους που φέρονται σαν κάποιοι άλλοι να είναι λιγότερο άνθρωποι από τους ίδιους (σε μικρά και σε μεγάλα).

Όταν δεν γράφετε, ποια είναι η αγαπημένη σας ασχολία;
Ο ύπνος!

Ο μεγαλύτερος φόβος σας;
Η τρέλα.

Σε ποια περίπτωση επιλέγετε να πείτε ψέματα;
Δεν επιλέγω ακριβώς να πω ψέματα. Απλώς έχω ώρες ώρες μια ροπή προς τη ...μυθοπλασία.

Ποιο είναι το μότο σας;
“Let that day be considered lost on which you haven’t danced!”

Πώς θα επιθυμούσατε να πεθάνετε;
Στιγμιαία, ανώδυνα και όρθια σε μεγάλη ηλικία.

Εάν συνέβαινε να συναντήσετε τον Θεό, τι θα θέλατε να σας πει;
Να μου εξηγήσει το νόημα της ζωής μου. Δεν εννοείται;

Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτόν τον καιρό;
Αναμονής. Περιμένω κάτι καλό να συμβεί!


Σειρά έχουν οι I_döda_vinkeln, mickey, anastasia

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα!

Χμ...Και πάνω που είχα σκοπό να σε προσκαλέσω εγώ, όταν θα απαντούσα το ερωτηματολίγιο, με πρόλαβες! :)

Υπέροχη πραγματικά η "στιγμή ευτυχίας". Κρίμα που κι αυτή, όπως όλες, κρατά τόσο λίγο...

To J.C τον εκτίμησα πραγματικά, όταν τον διάβασα από το πρωτότυπο και όχι από μετάφραση. Έχαναν πάρα πολύ τα κειμένά του στα ελληνικά...

Σ'ευχαριστώ που μου θύμισες πως έχω καιρό να ακούσω Satie, πάω να βάλω τις Gymnopedies στο στέρεο.

Ελπίζω η αναμονή να λήξει σύντομα, και αυτό το κάτι καλό να έρθει... :)

Αλεξία Ηλιάδου (synas) είπε...

Κι εγώ στο εύχομαι μ' όλη μου την καρδιά. Όσο για την τρέλα... οι έξυπνοι άντρες τρελλαίνονται σαν τα ντόπερμαν, οι έξυπνες γυναίκες τη βρίσκουν την άκρη...

Lili Niorki είπε...

@ I döda vinkeln
Κρίμα που κι αυτή, όπως όλες, κρατά τόσο λίγο..."
ναι αλλά μπορείς να βγεις και να ξαναβουτήξεις :)
Βέβαια η πρώτη βουτιά είναι μοναδική!

To J.C τον εκτίμησα πραγματικά, όταν τον διάβασα από το πρωτότυπο
Δεν έχω δει τις ελληνικές μεταφράσεις. Είναι εντυπωσιακό ότι γράφει σε μια γλώσσα που δεν είναι η μητρική του. Ίσως αυτό κάνει το ύφος του τόσο ακριβές, η αναμέτρηση με τις εκφραστικές δυνατότητες μιας άλλης γλώσσας. Ή ίσως η μητρική του εμπλουτίζει την χρήση των αγγλικών, δεν ξέρω.

@synas
οι έξυπνοι άντρες τρελλαίνονται σαν τα ντόπερμαν, οι έξυπνες γυναίκες τη βρίσκουν την άκρη...

οι γυναίκες είναι τυχερές γιατί τους δίνεται το δικαίωμα να είναι λίγο αλλόκοτες και αλλοπρόσαλλες, υποτίθεται ότι είναι η φύση τους πιο ασταθής (υποτίθεται!). Οι άνδρες έχουν στενότερα περιθώρια να λυγίσουν γι' αυτό και σπάνε! Είναι το τίμημα της κυρίαρχης εικόνας τους.

@ I döda vinkeln & synas
Ελπίζω η αναμονή να λήξει σύντομα, και αυτό το κάτι καλό να έρθει... :)
Κι εγώ στο εύχομαι μ' όλη μου την καρδιά.

Σας ευχαριστώ! Η αναμονή είναι στην αρχή ευδαιμονία αλλά όταν κρατά πολύ γίνεται βάρος.

3 parties a day είπε...

Την ώρα που διάβαζα τη συνέντευξή σου, άκουγα Σατί!

ΥΓ. Σου εύχομαι να συμβεί το καλό που περιμένεις

Lili Niorki είπε...

@ 3 parties a day
Την ώρα που διάβαζα τη συνέντευξή σου, άκουγα Σατί!
εκλεκτικές συγγένειες :-)

Σου εύχομαι να συμβεί το καλό που περιμένεις
είδες, κι εγώ γι'αυτό το έγραψα. Τόσες ευχές που μαζεύω δεν μπορεί θα συμβεί!